Abraham

powrót do kolekcji

Bombka przedstawia postać Abrahama
i jest częścią kolekcji bombek edukacyjnych „Stary Testament”. Przeznaczona jest do powieszenia na choince lub do eksponowania na stojaku.

Abraham został przedstawiony z laską.
U jego stóp leży baranek.

Atrybuty

Laska

Laska jest typowym atrybutem pasterza, a w Biblii oznacza także symbol władzy nad ludźmi, przywództwo i zdolność dokonywania cudów.

Baranek

Baranek symbolizuje Izaaka, którego Abraham nie zawahał się złożyć w ofierze. Powstrzymany przez samego Boga, dostrzegł w pobliżu jagnię, które zabił zamiast syna. Niedoszła ofiara z Izaaka to pierwowzór męczeńskiej śmierci Chrystusa.

Nóż

Nóż miał posłużyć Abrahamowi do złożenia w ofierze syna Izaaka. Ostatecznie Abraham powstrzymany przez Anioła złożył ofiarę z barana.

Co pamiętamy z życia Abrahama:

To pierwszy hebrajski patriarcha, czyli protoplasta wszystkich wierzących.
Za swojego praojca uważają go chrześcijanie, żydzi i muzułmanie.
Żył ok. II tysiąclecia p.n.e.
Urodzony w Mezopotamii, wyruszył wraz z całym dobytkiem do Palestyny, którą Bóg poprzysiągł mu jako Ziemię Obiecaną.
Bój obiecał Abrahamowi, że jego imię będzie sławne na całym świecie a potomstwo liczniejsze niż gwiazdy na niebie.
Początkowo jego imię brzmiało Abram. Podczas zawierania przymierza z Bogiem zostało ono zmienione przez samego Jahwe na Abraham, czyli „ojciec wielu”.
Początkowo wędrował ze swoim bratankiem Lotem, który następnie oddzielił się od niego, gdyż ich trzody były wspólnie zbyt liczne jak na możliwości jednego obozu.
Pomimo pacyfistycznego usposobienia, odniósł zwycięstwo nad królami mezopotamskimi, którzy napadli na swoich byłych lenników, krzywdząc m.in. Lota.
Wstawił się za mieszkańcami Sodomy i Gomory, prosząc Boga by oszczędził miasta przeznaczona na zagładę.
Miał trzy żony: Sarę, z którą miał syna Izaaka, niewolnicę Sary Hagar, z którą doczekał się syna Izmaela, a po śmierci Sary i oddaleniu Hagar poślubił Keturę, z którą miał jeszcze sześciu synów.
Bóg zdradził mu, że Izraelici przez 400 lat będą niewolnikami w ziemi, do której teraz ich prowadzi.
W wieku 100 lat został ojcem Izaaka, obiecanego mu przez Boga pomimo podeszłego wieku.
Bóg wystawił Abrahama na próbę każąc mu złożyć Izaaka w ofierze. W ostatniej chwili anioł powstrzymał go od zabicia chłopca.
złożyć Izaaka w ofierze. W ostatniej chwili anioł powstrzymał go od zabicia chłopca.

Charakterystyka postaci

Abraham uznawany jest za pierwszego hebrajskiego patriarchę, czyli protoplastę ogółu ludzi wierzących. Jako praojca czczą go chrześcijanie, żydzi i muzułmanie, a więc wszystkie trzy wielkie religie monoteistyczne.

Początkowo patriarcha nosił imię Abram. Bóg nakazał mu zmienić je na Abraham, co oznacza „ojciec wielu”

Początkowo patriarcha nosił popularne w jego rodzinnych stronach imię Abram. Bóg nakazał mu zmienić je na Abraham, co oznacza „ojciec wielu”.

Przymierze z Bogiem obejmowało również rozsławienie imienia Abrahama na cały świat oraz obdarowanie go potomstwem licznym jak gwiazdy na niebie i jak ziarna pyłu na ziemi.

Kościół katolicki wspomina Abrahama 9 października. Jako jeden z patriarchów, jest on czczony na równi ze świętymi nowotestamentowymi.

Co Pismo mówi nam o Abrahamie:

Abraham został powołany do podróży do Ziemi Obiecanej: Pan rzekł do Abrama: «Wyjdź z twojej ziemi rodzinnej i z domu twego ojca do kraju, który ci ukażę. Uczynię bowiem z ciebie wielki naród, będę ci błogosławił i twoje imię rozsławię». [Rdz 12, 1-2].

Bóg obiecał Abrahamowi niezliczone potomstwo: Pan rzekł do Abrama: «Spójrz przed siebie i rozejrzyj się z tego miejsca, na którym stoisz, na północ i na południe, na wschód i ku morzu; cały ten kraj, który widzisz, daję tobie i twemu potomstwu na zawsze. Twoje zaś potomstwo uczynię liczne jak ziarnka pyłu ziemi; jeśli kto może policzyć ziarnka pyłu ziemi, policzone też będzie twoje potomstwo. [Rdz 12, 14-16].

Abraham usłyszał przepowiednię o niewoli egipskiej Izraelitów: I wtedy to Pan rzekł do Abrama: «Wiedz o tym dobrze, iż twoi potomkowie będą przebywać jako przybysze w kraju, który nie będzie ich krajem, i przez czterysta lat będą tam ciemiężeni jako niewolnicy; aż wreszcie ześlę zasłużoną karę na ten naród, którego będą niewolnikami, po czym oni wyjdą z wielkim dobytkiem. [Rdz 15, 13-14].

Jego imię zostało zmienione na Abraham, czyli „ojciec wielu”: «Oto moje przymierze z tobą: staniesz się ojcem mnóstwa narodów. Nie będziesz więc odtąd nazywał się Abram, lecz imię twoje będzie Abraham, bo uczynię ciebie ojcem mnóstwa narodów». [Rdz 17, 4-5].

Abraham błagał o litość dla mieszkańców Sodomy i Gomory: «Czy zamierzasz wygubić sprawiedliwych wespół z bezbożnymi? Może w tym mieście jest pięćdziesięciu sprawiedliwych; czy także zniszczysz to miasto i nie przebaczysz mu przez wzgląd na owych pięćdziesięciu sprawiedliwych, którzy w nim mieszkają? O, nie dopuść do tego, aby zginęli sprawiedliwi z bezbożnymi, aby stało się sprawiedliwemu to samo, co bezbożnemu! O, nie dopuść do tego! Czyż Ten, który jest sędzią nad całą ziemią, mógłby postąpić niesprawiedliwie?» Pan odpowiedział: «Jeżeli znajdę w Sodomie pięćdziesięciu sprawiedliwych, przebaczę całemu miastu przez wzgląd na nich». [Rdz 18, 23-26]

Bóg dał Abrahamowi i Sarze syna, gdy mieli oni odpowiednio 100 i 90 lat: Wreszcie Pan okazał Sarze łaskawość, jak to obiecał, i uczynił jej to, co zapowiedział. Sara stała się brzemienną i urodziła sędziwemu Abrahamowi syna w tym właśnie czasie, jaki Bóg wyznaczył. Abraham dał swemu synowi, którego mu Sara urodziła, imię Izaak. [Rdz 21, 1-3]

Abraham nie zawahał się oddać Bogu jedynego syna: Anioł powiedział mu: «Nie podnoś ręki na chłopca i nie czyń mu nic złego! Teraz poznałem, że boisz się Boga, bo nie odmówiłeś Mi nawet twego jedynego syna». [Rdz 22,12]