Jezus Chrystus

powrót do kolekcji

Bombka przedstawia postać Jezusa Chrystusa i jest częścią kolekcji bombek edukacyjnych „Nowy Testament”. Przeznaczona jest do powieszenia na choince lub do eksponowania na stojaku.

Chrystus został przedstawiony z proporcem. Prawą dłonią wykonuje gest błogosławieństwa.

Atrybuty

Proporzec z krzyżem

Czerwony proporzec z krzyżem jest symbolem ostatecznego zwycięstwa nad śmiercią.

Gest błogosławieństwa

Charakterystyczny gest błogosławieństwa, z trzema palcami wzniesionymi do góry oraz zetkniętymi palcami małym i serdecznym, oznacza miłosierdzie boże Boga w Trójcy Jedynego. Trzy wzniesione do góry palce to trzy osoby boskie, zaś dwa zgięte symbolizują dwoistą, bosko-ludzką naturę Chrystusa.

Co pamiętamy z życia Jezusa Chrystusa:

Jego przyjście na świat zapowiadane było wielokrotnie w Starym Testamencie, po raz pierwszy w kontekście wypędzenia Adama i Ewy z Raju.
Zarówno Chrystus jak i jego matka byli niepokalanie poczęci.
Podczas Zwiastowania Maryja zgodziła się na urodzenie Zbawiciela.
Jezus urodził się w Betlejem podczas spisu ludności. Miało to miejsce w stajni, ponieważ brakowało w mieście miejsc noclegowych. Jego narodzinom towarzyszyły szczególne znaki, m.in. kometa.
Zgodnie z żydowską tradycją, ósmego dnia Jezus został ofiarowany w świątyni.
Maryja i Józef uciekli wraz z małym Jezusem do Egiptu, by ochronić go przed rzezią niewiniątek.
12-letni Jezus zgubił się rodzicom podczas święta Paschy i został odnaleziony gdy nauczał w świątyni.
Został ochrzczony przez swojego krewnego, Jana Chrzciciela.
Pierwszym publicznie dokonanym cudem było przemienienie wody w wino podczas wesela w Kanie Galilejskiej.
Miał licznych zwolenników i naśladowców, spośród których szczególne miejsce zajmowało Dwunastu Apostołów. Najważniejszym z nim był Piotr.
Nauczanie Jezusa koncentrowało się na miłości, pokorze, ofierze, czystości i czynieniu dobra.
Dokonywał licznych cudów, w tym uzdrowień i wskrzeszeń.
Dał się poznać jako Syn Boży trzem uczniom, podczas Przemienienia na Górze Tabor.
W wieku 33 lat dobrowolnie wydał się na mękę i śmierć, które poprzedziły Ostatnia Wieczerza i modlitwa w ogrodzie Getsemani.
Został ukrzyżowany wyrokiem Poncjusza Piłata.
Podczas drogi krzyżowej pocieszał towarzyszących mu, zrozpaczonych zwolenników, a na krzyżu powołał pierwszego uznawanego przez kościół katolicki świętego.
Po trzech dniach zmartwychwstał. Jako pierwszej ukazał się Marii Magdalenie, następnie uczniom Piotrowi i Janowi, później reszcie apostołów.
Kilkakrotnie ukazywał się po zmartwychwstaniu, także w celu wskazania Piotra jako swego ziemskiego następcy.
Na oczach uczniów dokonał wniebowstąpienia, po którym nastąpiło wkrótce zesłanie Ducha Świętego.

Charakterystyka postaci

Jezus Chrystus to kluczowa postać chrześcijaństwa. To jego dzieje opisują ewangelie, jego nauczanie kultywowali apostołowie i inni uczniowie, a do dziś głosi je kościół katolicki i inne kościoły chrześcijańskie.

Imię Jezus było dosyć popularne w ówczesnej Palestynie. Oznacza ono „Jahwe jest zbawieniem”.

Częściej zapisywane jest w hebrajskiej formie Jeszua lub Jozue. W Biblii możemy również znaleźć informację, że Jezus znany jest także jako Emmanuel, czyli „Bóg z nami”.

Drugi człon imienia – Chrystus – oznacza Mesjasza,
namaszczonego przez Boga.

Chrześcijanie czczą Chrystusa jako Syna Bożego, Zbawiciela, jedną z trzech postaci Trójcy Świętej. Dla muzułmanów Jezus jest jednym z proroków.

Co Pismo mówi nam o Jezusie:

Pierwsza zapowiedź narodzin Mesjasza: «Wprowadzam nieprzyjaźń między ciebie i niewiastę, pomiędzy potomstwo twoje a potomstwo jej: ono zmiażdży ci głowę, a ty zmiażdżysz mu piętę». [Rdz 3,15].

Choć Jezus urodził się w stajni, zdarzeniu temu towarzyszyły cuda: Kiedy tam przebywali, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania. Powiła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie. W tej samej okolicy przebywali w polu pasterze i trzymali straż nocną nad swoją trzodą. Wtem stanął przy nich anioł Pański i chwała Pańska zewsząd ich oświeciła, tak że bardzo się przestraszyli. I rzekł do nich anioł: «Nie bójcie się! Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu: dziś bowiem w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan. A to będzie znakiem dla was: znajdziecie Niemowlę owinięte w pieluszki i leżące w żłobie». [Łk 2, 6-12].

Już jako dwunastolatek zaskakiwał mądrością uczonych w Piśmie: Dopiero po trzech dniach odnaleźli Go w świątyni, gdzie siedział między nauczycielami, przysłuchiwał się im i zadawał pytania. Wszyscy zaś, którzy Go słuchali, byli zdumieni bystrością Jego umysłu i odpowiedziami. [Łk 2, 46-47].

Pierwszym cudem Jezusa było przemienienie wody w wino: A gdy starosta weselny skosztował wody, która stała się winem — nie wiedział bowiem, skąd ono pochodzi, ale słudzy, którzy czerpali wodę, wiedzieli — przywołał pana młodego i powiedział do niego: „Każdy człowiek stawia najpierw dobre wino, a gdy się napiją, wówczas gorsze. Ty zachowałeś dobre wino aż do tej pory”. [J 2, 9-10].

Wśród licznych cudów dokonywanych przez Jezusa, było także wskrzeszenie Łazarza, martwego od trzech dni: To powiedziawszy zawołał donośnym głosem: «Łazarzu, wyjdź na zewnątrz!» I wyszedł zmarły, mając nogi i ręce powiązane opaskami, a twarz jego była zawinięta chustą. Rzekł do nich Jezus: «Rozwiążcie go i pozwólcie mu chodzić!». [J 11, 43-44]

Podczas Ostatniej Wieczerzy, Jezus ustanowił Eucharystię: A gdy oni jedli, Jezus wziął chleb i odmówiwszy błogosławieństwo, połamał i dał uczniom, mówiąc: «Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało moje». Następnie wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie, dał im, mówiąc: «Pijcie z niego wszyscy, bo to jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów». [Mt 26, 26-28]

Chrystus tylko raz odczuwał trwogę, tuż przed pojmaniem w ogrodzie Getsemani: I odszedłszy nieco dalej, upadł na twarz i modlił się tymi słowami: «Ojcze mój, jeśli to możliwe, niech Mnie ominie ten kielich! Wszakże nie jak Ja chcę, ale jak Ty». [Mt 26,39]

Konając na krzyżu, Jezus powołał pierwszego świętego: Jezus mu odpowiedział: «Zaprawdę, powiadam ci: Dziś ze Mną będziesz w raju». [Łk 23,43]

Śmierci Chrystusa towarzyszyły zatrważające znaki: Było już około godziny szóstej i mrok ogarnął całą ziemię aż do godziny dziewiątej. Słońce się zaćmiło i zasłona przybytku rozdarła się przez środek. Wtedy Jezus zawołał donośnym głosem: Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego. Po tych słowach wyzionął ducha. [Łk 23, 44-46]

Po ukazaniu się uczniom, Chrystus wstąpił do nieba: Potem wyprowadził ich ku Betanii i podniósłszy ręce błogosławił ich. A kiedy ich błogosławił, rozstał się z nimi i został uniesiony do nieba. [Łk 24, 50-51]