Święta Rodzina

powrót do kolekcji

Bombka przedstawia Świętą Rodzinę: Najświętszą Maryję Pannę z Dzieciątkiem Jezus oraz czuwającego nad nimi Świętego Józefa.

Święty Józef dzierży atrybuty rodziny: lampę, bukłak na wodę oraz kwitnącą laskę.

Atrybuty

Lampa

Lampa oznacza Jezusa, przychodzącego na świat jak światło do ciemności.

Bukłak na wodę

Bukłak na wodę jest nawiązaniem do trudów ucieczki do Egiptu i życia jako uchodźcy.

Kwitnąca laska

Kwitnąca laska przypomina okoliczności wyboru Józefa na męża Maryi

Co pamiętamy z historii Świętej Rodziny:

Maryja była niepokalanie poczęta, co oznacza, że nie ciążył na niej grzech pierworodny.
Jako mała dziewczynka Maryja została oddana na wychowanie w świątyni.
Gdy Maryja miała kilkanaście lat, zapadła decyzja o jej zamążpójściu.
Mężem Maryi został dużo od niej starszy cieśla Józef, wskazany przed Ducha Świętego.
Maryja pokornie zgodziła się na urodzenie Syna Bożego, a Józef na bycie Jego ziemskim ojcem.
Jezus urodził się, gdy małżonkowie udali się do Betlejem na spis ludności.
Zgodnie ze zwyczajem, Jezus został ofiarowany w świątyni.
Rodzina spędziła pewien czas na emigracji w Egipcie, kryjąc się przed furią Heroda.
Podczas obchodów święta Paschy, Jezus odłączył się od Maryi i Józefa, aby przez trzy dni nauczać w świątyni.
Józef zmarł jeszcze przed okresem publicznej działalności Jezusa; Maryja nie wyszła ponownie za mąż.
Para zachowała czystość małżeńską.

Charakterystyka postaci

Początki historii Świętej Rodziny owiane są tajemnicą. Nie znamy ich bezpośrednio z Biblii, ale z tekstów apokryficznych, objawień osobistych oraz z nauczania Kościoła.

Święta Rodzina to modelowy wzorzec i przykład do naśladowania dla każdej rodziny chrześcijańskiej.

Tworzą ją Jezus Chrystus, Najświętsza Maryja Panna oraz Święty Józef Oblubieniec, którego Bóg powołał do sprawowania pieczy nad swoim Synem oraz Jego ziemską Matką.

Kościół katolicki szczególną cześć oddaje Świętej Rodzinie w niedzielę w oktawie Bożego Narodzenia. Z kultem tej trójki związana jest także rozpowszechniona na całym świecie tradycja prezentowania szopek oraz wystawiania jasełek.

Dozgonna wstrzemięźliwość Maryi i Józefa powoduje, że są oni dla wiernych wzorem zarówno życia małżeńskiego, jak i konsekrowanego.

Co Pismo mówi nam o Świętej Rodzinie:

Józef był dobrym człowiekiem, skoro nawet podejrzewając żonę o zdradę nie chciał jej zaszkodzić, a
następnie zgodził się na opiekę nad nią i Synem Bożym: Po zaślubinach (…) Maryi, z Józefem, wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego. Mąż Jej, Józef, który był człowiekiem sprawiedliwym i nie chciał narazić Jej na zniesławienie, zamierzał oddalić Ją potajemnie. Gdy powziął tę myśl, oto anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: «Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów». [Mt 1, 18-21]

Tak przedstawione zostały okoliczności narodzin Jezusa: Udał się także Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego zwanego Betlejem, ponieważ pochodził z domu i rodu Dawida, żeby się dać zapisać z poślubioną sobie Maryją, która była brzemienna. Kiedy tam przebywali, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania. Powiła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie. [Łk 2, 4-7]

Święta Rodzina przeszła wiele trudów: oto anioł Pański ukazał się Józefowi we śnie i rzekł: «Wstań, weź Dziecię i Jego Matkę i uchodź do Egiptu; pozostań tam, aż ci powiem; bo Herod będzie szukał Dziecięcia, aby Je zgładzić». On wstał, wziął w nocy Dziecię i Jego Matkę i udał się do Egiptu; tam
pozostał aż do śmierci Heroda. [Mt 2, 13-14]

Pomimo swojej boskości, Jezus był posłusznym dzieckiem i traktował Józefa z szacunkiem, jaki należy się ojcu. Tak postąpił po odnalezieniu go w świątyni po święcie Paschy: Potem poszedł z nimi i wrócił do Nazaretu; i był im poddany [Łk 2, 51]