Święty Hubert

powrót do kolekcji

Bombka przedstawia postać św. Huberta. Przeznaczona jest do powieszenia na choince lub do eksponowania na stojaku.

Święty Hubert został przedstawiony w stroju myśliwskim. W dłoni trzyma kuszę a u jego stóp leży jeleń z krzyżem w porożu.

Atrybuty

Kusza

Kusza wskazuje na myślistwo, największą pasję Huberta.

Jeleń z krzyżem w porożu

Jeleń z krzyżem w porożu nawiązuje do legendy o cudownym nawróceniu św. Huberta w Wielki Piątek, podczas łowów.

Klucz

Klucz darowany Hubertowi przez papieża miał uzdrawiać ludzi i zwierzęta.

Co pamiętamy z życia Świętego Huberta:

Urodził się 655 r. w Gaskonii (Francja) a zmarł w 727 r. w Tervuren (Belgia).
Był arystokratą, pochodził z rodu Merowingów.
Łowy były jego największą pasją od wczesnej młodości.
W wieku 14 lat uratował życie ojcu, gdy wspólnie polowali na niedźwiedzia w Pirenejach.
Mając 18 lat został dworzaninem Pepina II, późniejszego władcy Frankonii (dzisiejsze Niemcy).
Poślubił córkę hrabiego Dagoberta z Leuven, Floribianę, która zmarła rodząc ich jedynego syna, Floriberta.
Po śmierci żony zatracił się w polowaniach, wiódł beztroskie życie, ignorował przykazania Boże.
Podczas polowania w Wielki Piątek zobaczył jelenia z krzyżem w porożu i usłyszał głos Chrystusa, nakazujący mu nawrócenie.
Udał się do Maastricht, gdzie rozpoczął studia teologiczne pod okiem biskupa Lamberta.
Prowadził działalność misjonarską w Ardenach i Brabancji (dzisiejszy obszar Belgii i Holandii).
Po śmierci Lamberta został przez papieża Sergiusza I wyświęcony na biskupa Maastricht.
Przeniósł stolicę biskupstwa do Liège.
Jako biskup nadal nawracał pogan, rozdawał majątek ubogim i cudownie leczył chorych.
Zmarł spokojnie w swojej rezydencji, przed śmiercią wygłosił mowę nawołującą do dobrego życia.
Wkrótce po śmierci został kanonizowany na świętego.
Jego ciało zostało ekshumowane kilkanaście lat po śmierci – okazało się, że nie jest dotknięte rozkładem i wydziela przyjemną woń.
Druga ekshumacja miała miejsce sto lat po śmierci i przeniesiono do miejscowości Saint-Hubert (dzisiejszy Luksemburg).
Grób św. Huberta jest celem pielgrzymek, gdyż dotyk jego szat ma właściwości lecznicze.
Polska Kapituła Odznaczeń Łowieckich przyznaje Medal św. Huberta za szczególne osiągnięcia na polu propagowania kultury i sztuki łowieckiej.

Charakterystyka postaci

Hubert przyszedł na świat w arystokratycznym rodzie Merowingów, mających decydujący wpływ na politykę państwa frankijskiego od V do VIII w. Otrzymał staranne wykształcenie i dostęp do dworskich rozrywek, wśród których znajdowały się łowy.

Imię Hubert ma rodowód germański
i oznacza „sławnego rozumem”.

Nosił je biskup Hubert z Liège w Belgii, święty kościoła
katolickiego i patron myśliwych.

Wspomnienie liturgiczne św. Huberta przypada na 3. listopada i jest świętem osób związanych z lasem, zwłaszcza myśliwych i leśników. Dzień ten określa się mianem „Hubertusa” lub „hubertowin”.

Święty Hubert jest także patronem jeźdźców, strzelców, kuśnierzy, sportowców oraz, co ciekawe, matematyków. Wstawiennictwa tego świętego wzywają lunatycy i epileptycy, a także osoby pogryzione przez psy, proszące o szybką rekonwalescencję i ochronę przed wścieklizną.