Święty Paweł

powrót do kolekcji

Bombka przedstawia postać św. Pawła i jest częścią kolekcji bombek edukacyjnych „Nowy Testament”. Przeznaczona jest do powieszenia na choince lub do eksponowania na stojaku.Święty Paweł został przedstawiony z mieczem i zwojami. U jego stóp siedzi wilk.

Atrybuty

Miecz

Miecz nawiązuje do męczeńskiej śmierci przez ścięcie.

Zwoje

Zwoje wskazują na Świętego Pawła jako autora Listów Apostolskich.

Wilk

Wilk dotyczy przesłania, z jakim Paweł pozostawił Efezjan. Ostrzegał on, że wśród nich pojawią się drapieżne wilki, które będą usiłowały podkopać fundamenty nowej wiary.

Co pamiętamy z życia Świętego Pawła:

Szaweł był Żydem, ale i obywatelem rzymskim, wychowywał się w majętnej rodzinie.
Należał do faryzeuszy, był zajadłym wrogiem chrześcijan.
Bezczynnie przyglądał się kamienowaniu Świętego Szczepana, pierwszego męczennika chrześcijańskiego.
W drodze do Damaszku usłyszał głos Chrystusa i doznał nawrócenia. Przez trzy dni po tym wydarzeniu pozostawał niewidomy.
Od tej pory stał się żarliwym głosicielem Ewangelii, przemawiał w synagogach i na placach.
Uzdrawiał chorych i wskrzeszał zmarłych.
Odbył kilka wieloletnich podróży misyjnych po basenie Morza Śródziemnego i Azji Mniejszej.
Jego uczniem był Łukasz Ewangelista.
Paweł był zwolennikiem chrzczenia pogan (nie-żydów).
Przez działalność misyjną miał kilkakrotnie problemy z prawem, które wiązały się z pobytami w więzieniu i w areszcie domowym. Raz został nawet ukamienowany, lecz przeżył.
Zginął męczeńską śmiercią, ścięty mieczem w Rzymie.
Tradycja podaje, że głowa świętego odbiła się trzykrotnie od bruku, a w każdym z tych miejsc wybiło źródło. Dziś znajduje się w tym miejscu Kościół Świętego Pawła przy Trzech Źródłach.
Jest autorem trzynastu Listów Apostolskich, w tym słynnego Pierwszego Listu do Koryntian, zawierającego Hymn o Miłości.

Charakterystyka postaci

Święty Paweł, nazywany jest Apostołem Narodów, chociaż nigdy nie należał do Dwunastu ani nawet do bezpośrednich uczniów Chrystusa. Imię Paweł, czyli „mały”, przyjął po nawróceniu i chrzcie, aby podkreślić swoją niegodność – wcześniej nazywał się Szaweł.

Święty Paweł urodził się jako Szaweł w żydowskiej rodzinie obywateli rzymskich.

Był o kilka do kilkunastu lat młodszy od Chrystusa. Wysoki status społeczny pozwolił mu na studiowanie Tory i przystąpienie do faryzeuszy, bardzo restrykcyjnie podchodzących do przestrzegania praw religijnych. Szaweł był w tym czasie zagorzałym wrogiem rodzącego się chrześcijaństwa.

Jako młodzieniec, przyglądał się bezczynnie kamienowaniu Świętego Szczepana, pierwszego męczennika chrześcijańskiego. Pilnował wówczas szat oprawców, które zdjęli, by nie zabrudzić ich pyłem i krwią.

Przyjmuje się, że jest autorem trzynastu listów wchodzących obecnie w skład Nowego Testamentu. Jeden z nich to Pierwszy List do Koryntian, zawierający piękny Hymn o Miłości.

Co Pismo mówi nam o świętym Pawle:

Jako młodzieniec przyglądał się biernie kamienowaniu Świętego Szczepana: Wyrzucili go poza miasto i kamienowali, a świadkowie złożyli swe szaty u stóp młodzieńca, zwanego Szawłem. [Dz 7,58].

Aktywnie prześladował chrześcijan: A Szaweł niszczył Kościół, wchodząc do domów, porywał mężczyzn i kobiety i wtrącał do więzienia. [Dz 8,3].

Po objawieniu w drodze do Damaszku został oślepiony, a następnie uleczony i ochrzczony przez
Ananiasza, na osobiste polecenie Chrystusa: «Idź – odpowiedział mu Pan – bo wybrałem sobie tego
człowieka jako narzędzie. On zaniesie imię moje do pogan i królów, i do synów Izraela. I ukażę mu, jak wiele będzie musiał wycierpieć dla mego imienia». Wtedy Ananiasz poszedł. Wszedł do domu, położył na niego ręce i powiedział: «Szawle, bracie, Pan Jezus, Ten, co ukazał ci się na drodze, którą szedłeś, przysłał mnie, abyś przejrzał i został napełniony Duchem Świętym». Natychmiast jakby łuski spadły z jego oczu i odzyskał wzrok, i został ochrzczony. [Dz 9, 15-18].

W swoich podróżach działał cuda- uzdrawiał i wskrzeszał: Pewien młodzieniec, imieniem Eutych, siedział na oknie pogrążony w głębokim śnie. Kiedy Paweł przedłużał przemówienie, [ten] zmorzony snem spadł z trzeciego piętra na dół. Podniesiono go martwego. Paweł, zszedłszy na dół, przypadł do niego i wziął go w ramiona: «Nie trwóżcie się – powiedział – bo on żyje». I wszedł na górę, łamał chleb i spożywał, a mówił jeszcze długo, bo aż do świtu. Potem wyruszył w drogę. A chłopca [obecni tam] odprowadzili żywego i doznali niemałej radości. [Dz 20, 9-12].

Jest autorem Hymnu o Miłości: Gdybym mówił językami ludzi i aniołów, a miłości bym nie miał, stałbym się jak miedź brzęcząca albo cymbał brzmiący. [1 Kor 13,1]